Dile Kolay

Dile Kolay

Sen seversin hiç sevmemiş gibi daha evvelinde
Oysa o birgün çeker gider keyfe kedere
Bir dost bulursun derdini dökmeye
Oda iki cümle ile yıkar seni hastalıklı sözler ile
Sen karşında durana çınar gibi görünsende
Evrene küsmüş bir çocuk ağlar içinde.
Dile kolay, dile kolay demek gidene üzülme.

Şimdi benden başkası ne bilir nasıl sevdim diye
Adını fısıldar kalbim kendi kendime
Kahretsin, kahretsin der aklım yine sevdi bu kalp diye
Ne çare söz geçmez oldu bi çare yüreğime
Hani dönüp gelsen, neden gittin diye sormam belkide
Şimdi belki döner demek dile kolay gelsede
Bekliyorum çaresizce ben yine dönersin diye.

Şimdi ben sarsamda yaralarımı kendimce
Senide unuturum desemde kendime
Bilirim dile kolay söküp atmak seni benliğimde
Ömrümün yaprak dökümü başladı sen gidince
Kendimi yeni aşklarda avuturum desemde
Gidene dur demem asla cümlesini dolasamda dilime
Dile kolay sevgilim dile kolay

Şiir yazarı: HaLiL KARA – ByKARA